นิราศจุฬาฯ

เสียงมือถือบอกเวลาว่าต้องตื่น

เราก็ฟื้นจากนิทรามากดทิ้ง

แปดนาฬิกาสายแล้วนะอันที่จริง

ขอประวิงเวลานอนก่อนแล้วกัน

แปดโมงครึ่งยังนอนอยู่ไม่รู้สึก

ใจลึกลึกก็อยากเป็นเด็กขยัน

แต่ขอผลัดเอาไว้อีกวันแล้วกัน

พรุ่งนี้ฉันจะตื่นให้ตรงเวลา

เวลาล่วงเลยมาจนเกือบเที่ยง

คงจะเลี่ยงนอนต่อไม่ได้แล้วหนา

คาบตอนเช้าก็โดดเรียนไปอีกครา

เพื่อนเพื่อนจ๋าช่วยเก็บชีทไว้ให้ที

ลุกขึ้นมาอาบน้ำฟอกสบู่

ขัดและถูให้ทั่วร่างอย่างสุขี

ชำระล้างให้สะอาดทั่วอินทรีย์

สายนทีไหลผ่ายกายสบายใจ

ชุดนิสิตสวมใส่ให้เรียบร้อย

แล้วค่อยค่อยใช้โทนเน่อให้หน้าใส

คอนแทคเลนส์รีบใส่อย่างว่องไว

เสร็จแล้วไซร้เร่งทำสิ่งที่สำคัญ

อันระกาเค้าว่างามเพราะขน

ปุถุชนอย่างเราต้องขมีขมัน

ไม่มีขนอันงดงามอย่างไก่มัน

ต้องแต่งกันให้เลิศเลอกว่าใครใคร

สิ่งสำคัญลิมไม่ได้คือเกศา

รู้ไหมว่าผมสำคัญกว่าที่ไหน

ดูอย่างเช่นกอล์ฟไมค์นั่นยังไง

ถ้ามันไม่มีผมคงเป็นลาว

ไดร์เป่าผมพร้อมที่หนีบร้อนได้ที่

รีบเร็วรี่แต่งทรงผมให้ดูสาว (??)

เสร็จเรียบร้อยเอาแว๊กซ์ใส่ ณ บัดนาว

แล้วร้อง ว้าว! หล่อจริงจริงนะพ่อคุณ (-*-)

ออกจากบ้านอย่าลืมขอตังค์แม่

ไม่งั้นแย่ต้องไปเป็นผีขนุน

ขายตัวให้พวกคนรวยลูกนายทุน

ยังต้องลุ้นติดโรคเพศเป็นเอดส์ตาย

โอ้ย อากาศทำไมมันช่างร้อนรุ่ม

ดังไฟสุมไว้ในทรวงไม่รู้หาย

นั่งรถเมล์ไปก็คงไม่สบาย

เอาง่ายง่ายโบกแท๊กซี่เลยแล้วกัน

ขึ้นเบาะหลังบอกคนขับไปจุฬาฯ

ไปคันหน้านะน้องเค้าบอกฉัน

พี่กลัวไปส่งรถคืนไม่ทัน

รีบเร็วพลันโบกคันใหม่สีชมพู

ผ่านเมเจอร์ปิ่นเกล้าคนพลุกพล่าน

ไม่มานานเปลี่ยนไปดูช่างหรู

แล้วก็นึกไปถึงหน้าโฉมตรู

เคยมาดูภาพยนตร์กับทรามวัย

วิ่งตรงมาถึงพาต้ามีสวนสัตว์

เห็นแจ่มชัดรอยยิ้มเธอที่สดใส

รอยยิ้มนั้นยังจารึกอยู่ในใจ

เพราะเหตุใดยิ้มเหมือนลิงชิมแปนซี

ข้ามสะพานพระปิ่นเจอสนามหลวง

เจ็บในทรวงยังฝังใจไม่รู้หนี

เราสองคนเคยมาเดินเพลินทุกที

เดินจู๋จี๋แล้วชักว่าวกันสองคน (อย่าคิดลึก)

ภูเขาทองตั้งตระหง่านเมื่อได้พบ

สองมือนพกราบไหว้ซักหนึ่งหน

ขอให้ลูกได้คนรักอีกซักคน

ใครไม่สนขอแค่หล่อก็พอใจ

รถแท๊กซี่วิ่งไปตามถนน

ชีวิตคนกับถนนต่างกันไหม

คนเราต้องเดินทางอย่างยาวไกล

ชีวิตไซร้คือถนนให้เดินทาง

รถเลี้ยวขวาผ่านโรงเรียนเทพศิรินทร์

นี่คือถิ่นเก่าอีหมวยสาวมีหาง(หางหน้า)

พลางคิดถึงโรงเรียนเก่าเราไปพลาง

ไว้ว่างว่างจะกลับไปเยี่ยมเยียน

สถานีต่อไปหัวลำโพง

ถนนโล่งโชเฟอร์ขับฉวัดเฉวียน

จนฉันเริ่มรู้สึกสะอิดสะเอียน

จะไปเรียนรู้เรื่องไหมเนี่ยเรา

คนขับเลี่ยงถนนใหญ่เข้าทางลัด

ผ่านทางวัดดวงแขฉันยิ่งเหงา

หาทางลัดพิชิตใจคนรักเรา

ทำยังไงเขาจะหันมองสักที

ถึงสวนหลวงร้านอาหารอยู่ดาษเดื่อน

ยังแชเชือนคิดถึงหน้านวลฉวี

ทำยังไงก็ไม่ลืมเธอสักที

สตอรี่ของสองเรายังตรึงใจ

เข้าประตูทางด้านหลังฝั่งสามย่าน

ขับรถผ่านหอกลางไปประตูใหญ่

ไฟเขียวปุ๊บรีบเร่งเหยียบทันใด

ถึงแล้วไซร้ "อักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์" ..

เกร็ดความรู้

นิราศ หมายถึง งานประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีเนื้อหาในเชิงพรรณนาถึงการเดินทางเป็นหลัก มักจะเล่าถึงเส้นทาง การเดินทาง และบอกเล่าถึงสิ่งที่พบเห็นระหว่างการเดินทาง ขณะเดียวกัน มักจะสอดแทรกความคิด ความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางนั้น โดยมักจะเชื่อมโยงสิ่งที่พบเห็นกับความรู้สึกภายใน ผู้แต่งนิราศ มักจะใช้คำประพันธ์แบบร้อยกรองเป็นหลัก แต่นิราศที่แต่งด้วยร้อยแก้วก็มีอยู่บ้างเช่นกัน อนึ่ง คำว่า นิราศ มีความหมายตามตัวอักษรว่า จาก พราก ไปจาก ฯลฯ แต่นิราศอาจหมายถึงงานประพันธ์ที่พรรณนาถึงเหตุการณ์ตามลำดับ พร้อมทั้งแสดงอารมณ์ความรู้สึกที่เชื่อมโยงกับเหตุการณ์นั้นๆ โดยมิได้มีการเดินทาง หรือการพลัดพรากก็ได้

วรรณกรรมประเภทนิราศมักจะมีความยาวไม่มาก พรรณนาถึงสิ่งสวยงาม และความรู้สึกผูกพันที่มีต่อบุคคลที่ตนรัก และเนื่องจากกวีส่วนใหญ่เป็นชาย เนื้อหาในนิราศจึงมักจะพรรณนาถึงหญิงที่ตนรัก กระทั่งกลายเป็นขนบของการแต่งนิราศมาจวบจนปัจจุบัน ที่ผู้แต่งนิราศ มักจะผูกเรื่องราวของการคร่ำครวญถึงหญิงที่รัก ขณะที่เล่าถึงสิ่งที่ได้พบเห็นระหว่างการเดินทางด้วย