กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้อง
คิดถึงข้าพเจ้ากันบ้างรึป่าว
ที่หายไปนานหลายคนอาจสงสัยว่าเปิดเทอมแล้ว ข้าพเจ้าคงตั้งใจเรียน
จนไม่มีเวลามานั่งอัพบล๊อกช๊อคโลกโขลกน้ำพริก ไร้สาระแบบนี้
คุณคิดผิดค่ะ
ข้าพเจ้าก็ยังคงดำเนินชีวิตอยู่หน้าคอม
โดยมิได้ยี่หร่ะต่อกองทัพการบ้านร้านขายของชำจำนำสร้อยเพชรเลยแม้แต่น้อย
หากแต่เหตุผลที่แท้จริงก็คือ ข้าพเจ้าขาด อินสไปเรชึ่น อย่างรุนแรง
แต่วันนี้ เนื่องจากทนการเรียกร้องของผองแฟนคลับมิตรรักนักอ่านถ่านไฟเก่าไม่ไหว
เลยเสียสละเวลาทำการบ้านวิชา intermediate translation E-T มานั่งอัพให้ท่านๆได้ยลกันสักนิด
เอาหร่ะ (กรุณาอ่านคำนี้ในสำเนียงของพี่ป๋อมแป๋ม)
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
การเป็นนิสิตอักษรศาสตร์จุฬานั้น
ย่อมเป็นที่คาดหวังจากบุคคลภายนอกต่างๆนานา มากมาย
เนื่องจากการที่จะเข้ามาศึกษาที่นี่ได้นั้น
ต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมายนัก
จนมีคำกล่าวว่า
"หากรถบัสที่พาเหล่าArtsmen ไป Artsmen Trip คว่ำขึ้นมานั้น
เราจะสูญเสียบุคคลากรกะเทยหัวกะทิของประเทศไปเกือบครึ่งหนึ่งเลยทีเดียว"
แต่กระนั้นแล้ว
นิสิตอักษรศาสตร์บางคน ก็มิได้เป็นไปตามที่หลายๆคนคาดหวัง ดังเช่น
1. นิสิตอักษรศาสตร์ เปรียบเสมือน talking dick เอ้ย dict
"นี่ๆ เธอเรียนอักษรใช่มะ ช่วยดูให้หน่อยสิ ภาษาอังกฤษคำนี้แปลว่าอะไรอะ"
"แกๆ ถ้าชั้นจะบอกผัวฝรั่งชั้นว่า คืนนี้ไปปี้กันมั้ย ไม่คิดตัง ชั้นจะพูดว่าไรดีอะ"
จริงอยู่ค่ะ
ที่การเป็นนิสิตอักษรต้องเก่งภาษาต่างประเทศ
แต่โปรดจำใส่กระโปก ไว้ด้วยว่า เด็กอักษรทุกคนไม่ได้เรียนเอกอังกฤษนะคะ
บางคน (เช่นกู) เรียนอังกฤษทีไรก็เก็บ C มาฝากแม่อยู่ร่ำไป
เพราะฉะนั้น อย่ามาถามอะไรกูอีกนะคะ กูโง่
2. นิสิตอักษรศาสตร์ วันๆไม่ทำอะไร หลังสู้เพดาน หน้าสู้ตัวหนังสือ
จริงค่ะ ที่เรียนอักษรนั้น มีหนังสือมากมายให้อ่าน
แต่เด็กอักษรบางคน ก็เลือกที่จะวางหนังสือเหล่านั้นไว้เป็นที่ทำรังของแมงมุม และสัตว์จำพวกปลวก
แล้วเลือกที่จะมานั่งเขียนบล๊อก เช่น ข้าพเจ้าเป็นต้น
ถ้าไม่สอบ หนังสือเหล่านั้นคงปราศจากรอยนิ้วมือของข้าพเจ้าเป็นแน่แท้
3. นิสิตอักษรศาสตร์ เป็นเด็กเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ในกรงทอง
ในหัวข้อนี้ ข้าพเจ้าไม่ขออภิปรายเป็นตัวอักษร
แต่ภาพนิสิตอักษรศาสตร์ตัวอย่างเหล่านี้จะเป็นเครื่องยืนยันคำพูดนี้ได้ดีเลยเชียวค่ะ
ชื่อภาพ : นิสิตอักษรศาสคร์ตัวอย่างชั้นปีที่ 1
ชื่อภาพ : นิสิตอักษรศาสคร์ตัวอย่างชั้นปีที่ 2
ชื่อภาพ : นิสิตอักษรศาสตร์ตัวอย่างชั้นปีที่ 3
ชื่อภาพ : นิสิตอักษรศาสตร์ตัวอย่างชั้นปีที่ 4
คิดจะจบก็จบ
จึงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมคะแนน paragraph writing ของชั้นไม่เคยได้เกิน 16
